Deze week gingen de verkenners Geocachen. Geocachen is een wereldwijd gespeeld spel waarbij je met behulp van een GPS opzoek gaan naar een schat.
Wij als verkenners gingen de Dinocache (GC1V1ZK) doen die door Zonnegloren en de korte duinen loopt. Dit is een multicache, wat inhoud dat we niet direct naar de cache konden maar eerst lang 7 "waypoints" moesten. Per patrouille gingen de verkenners op pad, voor deze keer eens in het gezelschap van hun PC (Patrouille Coöridnator). Natuurlijk was het voor velen eerst wel even wennen aan hoe ene GPS werkt. Een GPS is lang niet altijd even naukeurig en laat nu juist Zonneglore bekend staan om de grote afwijking.
Het is 18:30, het is donker, en ik haast me terug vanaf het vogeleiland naar het Fuchshuis. De eerste verkenners en hun moeders zullen er nu elk moment zijn. Alle onbemande posten hangen aan de bomen, alle materialen voor de bemande posten liggen klaar. Nog één keer neem ik voor mezelf door of ik echt niks ben vergeten.... BANANAS!!!, die moet ik nog even aan de postbemanning geven. Op de HMG bleken gelukkig nog geen verkenners te zijn, dus daar had ik nog net even de tijd voor.
Niet veel later komen de eerste verkenners aan, samen met hun moeder en 'hulp' moeder. Buiten is het al relatief frisjes, dus ze mogen vast binnenkomen. De koffie en thee staat al klaar en de verwarming heeft het hok al een aangemane temperatuur gegeven. Nu is het wachten, tot alle moeders er zijn (en alle verkenners uiteraard). Dan komt er een Whatsapp berichtje binnen, 2 van de moeders zijn later samen met hun verkenners... ach, de thee en koffie vloeit nog rijkelijk, dus om dit warmne rustmoemnt nu al te onderbreken zou ook wat vroeg zijn. We kunnen wel een tiental minuutjes later beginnen met de vlag.
Om 19:10 is het dan echt tijd voor de vlag. De moeders stelling zich keurig op tussen of naast de aptrouille van hun zoon, maar blijven wel erg lang door beppen. Dat kletsen hebben de verkenners duidelijk niet vam vreemden. Door de felle bouwlamp die de lamp (en mij) verlicht zie ik niet veel meer dan de vlag en daarachter een zwarte leegte. Na de vlag ga ik dus maar voor de bouwlamp staan (dus met de bouwlamp achter me) en spontaan blijkt dat de moeders en verkenners er nog zijn. Gelukkig! We gaan weer naar binnen waar het tijd is voor de speluitleg.
Minions zijn dol op BANANAS, dat weet iedereen. Helaas zijn er dit jaar maar weinig BANANAS en de BANANAS die er wel zijn zijn allemaal in handen van de Evil Minions. De Koning van de Minions heeft daarom een prijs uitgeloofd voor de groep Minions die de meeste BANANS weet te verzamelen. De Prijs.... een tros met GoudenBANANAS. Door bemande en onbemande posten op het vogeleiland af te gaan konden de groepjes (bestaan uit 3 verkenners en de 'ge-moeder-lijke' aanhang) BANANAS verdienen. Met special Power-Ups (die wel eerst BANANAS kosten) konden er nog meer, nog sneller worden verdient.
Voor we naar de Duinen vertrokken werd een nieuwe regel ingevoerd. Het Mobielenbakje. Iedereen die denkt zijn mobiel tijdens de opkomst niet verborgen te kunnen houden kan hem van te voren inleveren in het veilig opgeborgen mobielenbakje... Zien we je mobiel tijdens de opkomst toch dan ben je hem alsnog kwijt.
Vrijdag om 8 uur moesten we op de HMG zijn. Als eerst hadden we een dropping. We werden gedropt in groepjes vand twee. De dropping was niet zo moeilijk. We moesten een hele lange weg langs het spoor aflopen. Toen we terug waren op de HMG gingen we met al onze spullen naar de Palts lopen, het terein war we die nacht zouden overnachten. Veder moesten we nog twee vier meter palen, drie zeilen, een touwkrat, een jerrycan met 15 liter water, en ontbijt menemen. We liepen door de duinen naar de palts. Doordat we al die spullen moesten meenemen, we heel er om liepen en het regende duurden het ongeveer drie uur voordat we daar aankwamen. Na dat we hadden uitgerust bij het kampvuur moesten we onze tenten op zetten. Daarna gingen we slapen.De volgende ochtend liepen we terug naar de HMG. Toen we daar aankwamen hadden we nog een gewoon weekend kamp met alle verkenners.
Ik vond het kaderweekend er leuk maar ook erg Vermoeiend.
Vandaag stond er voor de verkenners een culinaire opkomst op het programma. Onder leiding van Wouter zijn we gaan koken op houtvuur. Een heerlijke uiensoep, broodjes, popcorn en een kaneelrol waren de resultaten en allemaal heel goed gelukt.
De vlag begon natuurlijk met de vlag. Doordat de patrouilles nog niet helemaal gewend zijn duurde het klaar gaan staan wel veel te lang. Na de vlag gingen de verkenners per patrouille aan de slag, er was genoeg te doen. Zo moest er zeven kilo uien geschild en gesneden worden, bouillon worden gemaakt, brood worden gebakken en kaneelrollen worden gerold. Natuurlijk kwam er ook een extraatje bij door het koken op houtvuur en kolen… het vuur moest blijven branden en dus moest er ook hout gehakt worden. Kortom, er was voor iedereen wel wat te doen.
Bevers worden Welpen, Welpen worden Verkenners, Verkenners worden Rowans. En als ze oud genoeg zijn worden de Rowans Voortrekker. Hoe simpel kan de ontwikkeling van een echte HMG-er in de loop van 13 jaar zijn. Maar dan heb je in die jaren jezelf wel ondertussen ontwikkeld tot een zelfstandige, doorzettende, niets ontziende en niets vrezende ijzervreter.
