Vader Zoon weekend

Dit weekend was voor de verkenners een bijzonder weekend. Ongeveer eens in de twee jaar proberen we als verkenners een dergelijk weekend te organiseren. Vorig halfjaar paste het niet meer in de planning, maar nu was het dan eindelijk weer zo ver: Het vader-zoon weekend.

Het is zaterdag ochtend 10:00. De verkenners en hun vaders staan klaar op de HMG. De opkomst wordt afgestart met de vlag. De vaders blijven vertwijfeld binnen staan. Binnen is het warm en droog, maar vooral: binnen is er koffie. Helaas voor de vaders wordt het dit weekend niet slechts toekijken, nee, de vaders gaan overal bij mee doen, dus ook met de vlag. Voor Maarten en Florens is de vlag extra bijzonder. Zij hebben de installatie vaardigheden afgerond en kunnen vandaag dus geïnstalleerd worden. Het gaat sowieso weer erg goed met de installaties, nog heel even en alle verkenners zijn ook echt geïnstalleerd.

Na de vlag verplaatsen we met zijn allen naar binnen. Daar staat een oliedrum met een veldtelefoon. We worden gebeld, en Mees neemt de telefoon voor ons op. Aan de andere kant van de lijn is een vage man te horen die aangeeft dat er sprake is van een Apocalyps. Hij is zelf de leider van een clan die hun eigen beschaving aan het opzetten is. We hebben dit weekend de tijd om ons zelf te bewijzen als eigen clan. Als dat niet lukt zullen ze ons territorium overnemen en iedereen omleggen die in de weg loopt.

Met deze fijne boodschap starten we het weekend. Een onderkomen, dat is stap 1 voor dit weekend. De verkenners weten allemaal wel hoe ze een tent moeten opzetten, maar hoe moet dat wanneer ze zelf niks mogen doen? Dat was de opdracht. De verkenners mochten slecht aan hun vaders vertellen wat er moest gebeuren, de vaders moesten het werk goed. En dan komt ineens naar boven dat de verkenners toch echt wel weten hoe het moet. "Let op, niet op het laagste punt", "niet met je schoenen in de tent", "néé, eerst de hoeken". Opvallend is ook dat de verkenners het nu ineens niet kunnen laten om even te helpen, want "ik moet hier ook in slapen!"

Omdat we dit weekend een keer niet in gepionierde keukens zouden eten was er daarna tijd voor een spelletje dat de verkenners enorm goed kennen, maar waarvan de vaders alleen de bordspel variant kennen: Levend stratego. En wat zijn de vaders enthousiast. Het zijn soms net verkenners, maar dan wat groter... maar nauwelijks volwassener wanneer ze fanatiek een spel aan het spelen zijn. Met het doorzetten van de regen was het tijd om het warme hok weer op te zoeken voor lunch, koffie en thee.

Na de lunch stond het volgende belangrijke programma al weer te wachten. Om te kunnen overleven in deze apocalyptische situatie moeten we onze skills gaan trainen. We moeten bruggen kunnen bouwen met de spullen die voorhanden zijn. Dus ook zonder touwen (frictie pionieren). We moeten op de kaart kunnen bepalen waar we nou eigenlijk zijn aan de hand van herkenningspunten. We moeten eerste hulp kunnen verlenen, bij gebrek aan functionerende ziekenhuizen. We moeten kunnen schieten om ons zelf te verdedigen, maar vooral om vlees voor het eten te kunnen regelen. En wellicht het belangrijkste: we moeten kunnen vuur maken, als bron van warmte en als mogelijkheid om op te koken.

Dat laatste liet het weer helaas niet helemaal toe waardoor we toch maar uitweken naar de patrouille hoeken. Eerst was er echter nog tijd voor een spel dat de verkeners allemaal kennen, maar de vaders niet: Weerwolven van Wakkeredam. We aten hamburgers (die eigenlijk boven het vuur gegrild hadden moeten worden). En dan merk je ineens dat er vaders zijn. Vanuit het niets komen de verkenners na het eten vragen of er ook afgewassen moet worden (meestal vluchten de verkenners na het eten direct weg), maar nog opvallender: iedereen helpt mee met die afwas.

's Avonds leggen we contact met andere overlevende clans. Dit doen de verkenners en hun vaders door in het donker opzoek te gaan naar deze clans. Zonder zaklamp opzoek naar de leiding die verstopt zit in het bos, én... in doodse stilte. Wanneer de leiding vindt dat je te veel geluid maakt kun je je beloning wel vergeten. Voor de leiding was dit spel extra leuk omdat ze menig groepje al een aantal keer hebben zien langslopen voordat ze de leiding vinden. Voor elke beloning die je krijgt krijg je een punt. Voor elke combo van 5 verschillende beloningen krijg je 10 punten.

Dan is het tijd voor kampvuur. Eerst met zijn allen, en later met alleen nog de vaders. Voor ons als leiding is dat natuurlijk het ideale moment om een st peilen hoe ze het weekend ervaren. Zo blijkt het voor vaders toch even schrikken dat een vader-zoon weekend ook echt betekend dat de vaders mee moeten doen:
"... Dit betekent dus echt dat je als vader ook mee moet doen. Da’s even schrikken, maar wel heel leuk.Top is ook dat we zelf een paar scouting technieken leren, zoals bruggen bouwen van pionierpalen zonder touw, navigeren door graden schieten, en natuurlijk fikkie stoken.
Voor de afwisseling doen we wat spellen zoals door het bos kuipen in het donker. Dikke lol. Ben benieuwd wat het morgen wordt."
Daarnaast bleek zo'n kamp toch nog best wel vermoeiend:
"Het is een drukprogramma geweest op de eerste dag. Na alle activiteiten van vandaag zitten we nu lekker bij te komen van de uitputtingslag bij het kampvuur. Ondertussen toch weer wat nuttige dingen geleerd, lekker gegeten, nu weer opgewarmd en straks lekker de tent in."

Helaas, helaas, de tent in zat er nog even niet in. Want de vaders en verkenners werden ook nog gedropt door een kwaadaardige rebellenleider die hoopte dat ze nooit meer de weg naar de HMG zouden terug vinden. Gelukkig zijn alle vaders en verkenners veilig terug gekomen en toen toch echt lekker gaan slapen.

Op zondag mocht er na een dropping natuurlijk worden uitgeslapen... alhoewel veel vaders daar anders over dachten. Die stonden al keurig op tijd, klaar voor een nieuw programma. De leiding had nog wel even wat meer moeite met opstaan.
Tijdens het ontbijt werd de speluitleg gegeven voor het ochtend spel: Dyplomacy. Een tactisch spel waarbij 7 groepjes streden om de wereld over te nemen. Een spel waar je bondgenoten nodig hebt, maar nooit kunt vertrouwen. Helaas hebben we slechts kunnen proeven aan dit spel, want al snel was het toch echt tijd om af te breken en te lunchen. Daarna was het tijd voor de eindvlag en zat dit toffe, maar vermoeiende weekend er al weer op.

Ps. Mochten ouders nog toffe foto's van dit weekend hebben dan ontvangen wij die graag voor op de website.